Vezuv Bašić Bašo rođen je 1948. u Kladnju. Završio je fakultet političkih nauka u Sarajevu, a najveći dio svog života proveo u Banovićima obavljajući različite privredne, društvenopolitičke i vojne funkcije. Od decembra 1992. nalazi se u izbjeglištvu, prvo u Češkoj, a kasnije u Danskoj. Tu je radio kao nastavnik maternjeg jezika i nacionalne grupe predmeta za djecu izbjeglica te kao ovlašteni tumač za bosanski i danski jezik. Poeziju je počeo pisati u periodu kada je radio kao nastavnik, za potrebe nastave, a kasnije je počeo pisati i prozu. Sva njegova djela, osim knjiga poezije za djecu, tretiraju rat i ratna dešavanja u toku agresije na njegovu domovinu. Najčešće piše o najranjivijim kategorijama izbjeglica, starcima, ženama i djeci. Od 2011. objavio je trinaest knjiga i to: knjigu poezije ”Izbjeglička soba”, roman ”U predvorju smrti”, knjigu priča ”Priče iz Avnstrupa”, knjigu poezije za djecu ”Ždraka”, roman ”S obje strane Drine”, roman ”Prazna duša Rahmanova”, knjigu poezije za djecu ”Malo gnijezdo za snove”, roman ”Rane na duši”, knjigu poezije ”Ne prestaje boljeti”, roman ”Udarnikova kći”, roman ”Unproforsko kopile”, roman ”Bezimene žene” i roman ”Živa lomača”.